ای یار    زمامدار   غائب                وِِی صبح تو    لیلة     الرغائب

درهجرتوعالمی به درگه                هم دیده به راه و پی به نائب

از قیدفغان ضمیرما را                    پس وابرهان الا مطلـــــــــــب

سیمای تو محضرکرامات               وان ذات تومظهرالعجائـــــــــب

از فیض تو این جهان سراپا            قاموس تو کیمیای قالـــــــــب

سیمای چو تو جمال خویی          با جلوه ی حق بود مصاحب

با لطف خدا چگونه بتوان              کزعهده درآید این محاســـب

دل جامه زنوش شهد اوشست     تا باب   وصال    شد    مقرِّب

ازپرده ی فیض او بنتوان               تا پرده برون کشد       محارب

ای همت تو جلال ایمان               باری مددی   از این   مصائب

با نیک دوای حال ما کن               ای مالک وقت ما و   صاحـــب

هر شب به یمن نظرسپارند         آید که سهیل    از   کواکــــب

ای نجم سهیل مابه مکه             از خانه برون خرام     راکــــب

بر دین نیای خود محمد(ص)        ای رکن و فضائل و     مواجـب

برکش زجمال خویش پرده           تادیده ازو شود       محـــــدب

این درد فراقت   روانسوز             بر جان و روان    شدی مخرب

ای یوسف خاندان زهرا               یعقوب به وصل توست طالب

نِه راه نجات تا در آییم                از حیله ی این جهان کاذب

از لطف خدا اگر بپرسند              باشد ز وجود   تو     مواهب

تا مرهم ما به دست داری          نوشم ده و کن به شیوه طب

با بیش و کم از فیوض درگه        گویند و نهم  ز قلّ و  غالـــــب

با بغض تو آن جفایکاران             از بیم فنای خود مراقـــــــــب

یادت چو نبود بخت مابود           بازیچه ی این سرای ملعــــب

حاشاکه زفیض حشمت دوست   دل جمله به سر بر مراتــــب

امّید تو انقلاب ما بود                 برآر     نیاز    ای   مقلـــــّب 

ساقی تو جلای چشم ماکن       تا دیده  بر  او  شود مناسب

بر طالع صائب نگون بخت           رحمی که زعشق شد مطالب